ΠΙΠΕΡΙΕΣ
Πρόκειται για ένα από τα δημοφιλέστερα
λαχανικά (φυτά) σε όλα τα μέρη του κόσμου. Είναι υγιεινότατες, καλλιεργούνται
εύκολα (ακόμα και σε μια γλάστρα ή και σε πολύ κακές κλιματικές συνθήκες),
υπάρχουν σε πολλές γεύσεις και χρώματα και βέβαια, αρκετές μπορούν να
μετατραπούν και σε μπαχαρικό που θα δώσει μια ιδιαίτερη γεύση στο φαγητό.
Δεν πρόκειται για ελληνικής καταγωγής φυτό, αν και καλλιεργείται σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Η πιπεριά μας πρωτοκαλλιεργήθηκε πριν από πεντακόσια περίπου χρόνια από το Μεξικό. Τα καυτερά φαγητά, τόσο σε εκείνα τα μέρη όσο και στην Ανατολή, οφείλουν την γεύση τους στην επεξεργασία που γίνεται στους αποξηραμένους καρπούς της πιπεριάς. Έτσι παράγονται τα γνωστά μπαχαρικά τσίλι, καγιέν (καυτερό πιπέρι), το ελληνικό μπούκοβο και τα δύο είδη πάπρικας, η καυτερή και η γλυκιά.
Τόσο το χρώμα όσο και η γεύση της πιπεριάς εξαρτώνται περισσότερο από το πόσο ώριμη είναι και όχι τόσο από την ποικιλία της (που καθορίζει περισσότερο το σχήμα). Η «ανώριμη» έχει πράσινο χρώμα και ωριμάζοντας καταλήγει σε αποχρώσεις του κόκκινου. Άλλοτε είναι καυτερή και άλλοτε ουδέτερη ή γλυκιά.
Οι καυτερές πιπεριές συνήθως είναι μικρότερες σε μέγεθος και σπάνια έχουν πράσινο χρώμα. Χρησιμοποιούνται συνήθως είτε σαν μεζές για όσους έχουν γερό στομάχι, είτε σαν μπαχαρικό αφού αποξηρανθούν. Το συστατικό τους καψαϊκίνη που τους δίνει αυτό το «κάψιμο», είναι αυτό που επιδρά ευεργετικά στον οργανισμό σαν καταπραϋντικό του πόνου, στην αρθρίτιδα, στην υπέρταση, σε προβλήματα κυκλοφοριακά κ.α. και μάλιστα χωρίς παρενέργειες (αν κάποιος δεν έχει στομαχικά προβλήματα), ενώ αυξάνει και τον μεταβολισμό, γι αυτό και είναι απαραίτητες σε μια ισορροπημένη δίαιτα και ταυτόχρονα εύκολη. Επιπλέον, οι πιπεριές είναι πλούσιες σε βιταμίνες A και C.
Οι ουδέτερες-γλυκές πιπεριές είναι επίσης νόστιμες, είναι μεγαλύτερες σε μέγεθος από τις καυτερές, έχουν συνήθως πράσινο αλλά και κίτρινο, πορτοκαλί και σπανιότερα κόκκινο χρώμα και είναι πιο οικίες στους Έλληνες, αφού τις χρησιμοποιούμε σε πολλά φαγητά. Πιο γνωστά είναι η χωριάτικη σαλάτα, τα γεμιστά, τα λαδερά και οι διάφορες «αυτοσχέδιες» σάλτσες που φτιάχνουμε για τα μακαρόνια και το ρύζι.
Στην Ελλάδα, ευρύτερα γνωστές πιπεριές με «ονομασία προέλευσης» είναι οι πιπεριές Φλωρίνης, στην παραδοσιακή, ψητή, ξυδάτη μορφή τους. Ένας ιδανικός μεζές.
Δεν πρόκειται για ελληνικής καταγωγής φυτό, αν και καλλιεργείται σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Η πιπεριά μας πρωτοκαλλιεργήθηκε πριν από πεντακόσια περίπου χρόνια από το Μεξικό. Τα καυτερά φαγητά, τόσο σε εκείνα τα μέρη όσο και στην Ανατολή, οφείλουν την γεύση τους στην επεξεργασία που γίνεται στους αποξηραμένους καρπούς της πιπεριάς. Έτσι παράγονται τα γνωστά μπαχαρικά τσίλι, καγιέν (καυτερό πιπέρι), το ελληνικό μπούκοβο και τα δύο είδη πάπρικας, η καυτερή και η γλυκιά.
Τόσο το χρώμα όσο και η γεύση της πιπεριάς εξαρτώνται περισσότερο από το πόσο ώριμη είναι και όχι τόσο από την ποικιλία της (που καθορίζει περισσότερο το σχήμα). Η «ανώριμη» έχει πράσινο χρώμα και ωριμάζοντας καταλήγει σε αποχρώσεις του κόκκινου. Άλλοτε είναι καυτερή και άλλοτε ουδέτερη ή γλυκιά.
Οι καυτερές πιπεριές συνήθως είναι μικρότερες σε μέγεθος και σπάνια έχουν πράσινο χρώμα. Χρησιμοποιούνται συνήθως είτε σαν μεζές για όσους έχουν γερό στομάχι, είτε σαν μπαχαρικό αφού αποξηρανθούν. Το συστατικό τους καψαϊκίνη που τους δίνει αυτό το «κάψιμο», είναι αυτό που επιδρά ευεργετικά στον οργανισμό σαν καταπραϋντικό του πόνου, στην αρθρίτιδα, στην υπέρταση, σε προβλήματα κυκλοφοριακά κ.α. και μάλιστα χωρίς παρενέργειες (αν κάποιος δεν έχει στομαχικά προβλήματα), ενώ αυξάνει και τον μεταβολισμό, γι αυτό και είναι απαραίτητες σε μια ισορροπημένη δίαιτα και ταυτόχρονα εύκολη. Επιπλέον, οι πιπεριές είναι πλούσιες σε βιταμίνες A και C.
Οι ουδέτερες-γλυκές πιπεριές είναι επίσης νόστιμες, είναι μεγαλύτερες σε μέγεθος από τις καυτερές, έχουν συνήθως πράσινο αλλά και κίτρινο, πορτοκαλί και σπανιότερα κόκκινο χρώμα και είναι πιο οικίες στους Έλληνες, αφού τις χρησιμοποιούμε σε πολλά φαγητά. Πιο γνωστά είναι η χωριάτικη σαλάτα, τα γεμιστά, τα λαδερά και οι διάφορες «αυτοσχέδιες» σάλτσες που φτιάχνουμε για τα μακαρόνια και το ρύζι.
Στην Ελλάδα, ευρύτερα γνωστές πιπεριές με «ονομασία προέλευσης» είναι οι πιπεριές Φλωρίνης, στην παραδοσιακή, ψητή, ξυδάτη μορφή τους. Ένας ιδανικός μεζές.
Μάλιστα στον Αετό Φλώρινας διοργανώνεται κάθε
χρόνο η «Γιορτή της Πιπεριάς» με πλούσιο πρόγραμμα.
ΑΝΗΘΟΣ
Το ξέρετε ότι αυτό το υλικό το οποίο θεωρούμε συνηθισμένο
και δεδομένο όταν το βλέπουν στους πάγκους των λαϊκών αγορών, είναι στην
πραγματικότητα σπουδαίο και ότι έχει μακραίωνη ιστορία; Αναζητώντας
περισσότερες πληροφορίες για τον άνηθο, ανατρέξαμε στο βιβλίο «Τα Βότανα στην
Κουζίνα» των Μαρία και Νίκου Ψιλάκη, και μάθαμε όχι μόνο γα τις φαρμακευτικές
του ιδιότητες, ότι είναι, μεταξύ άλλων τονωτικό και διουρητικό, αλλά και ότι το
χρησιμοποιούσαν πριν από 4.000 χρόνια στην Κρήτη και στα νησιά του Αιγαίου.
Δεν φανταζόμασταν ποτέ ότι θα συγκινηθούμε από τον άνηθο. Κι΄όμως. Το σίγουρο είναι ότι θα κοιτάζουμε πλέον με άλλη ματιά εκείνα τα ματσάκια στο σούπερ μάρκετ και τη λαϊκή.
Ο άνηθος δίνει λεπτή και αρωματική γεύση σε πράσινες σαλάτες και χρησιμοποιείται μεταξύ άλλων σε χορτόπιτες, στο αρνάκι φρικασέ, στο τζατζίκι και στη μαγειρίτσα.
ο «άνηθος ταιριάζει με σολομό, παστή ρέγκα, μοσχάρι, καρότα, αγγούρι, πατάτες, μαγιονέζα, ξινή κρέμα, μαλακά φρέσκα τυριά.»
Δεν φανταζόμασταν ποτέ ότι θα συγκινηθούμε από τον άνηθο. Κι΄όμως. Το σίγουρο είναι ότι θα κοιτάζουμε πλέον με άλλη ματιά εκείνα τα ματσάκια στο σούπερ μάρκετ και τη λαϊκή.
Ο άνηθος δίνει λεπτή και αρωματική γεύση σε πράσινες σαλάτες και χρησιμοποιείται μεταξύ άλλων σε χορτόπιτες, στο αρνάκι φρικασέ, στο τζατζίκι και στη μαγειρίτσα.
ο «άνηθος ταιριάζει με σολομό, παστή ρέγκα, μοσχάρι, καρότα, αγγούρι, πατάτες, μαγιονέζα, ξινή κρέμα, μαλακά φρέσκα τυριά.»
ΠΑΤΑΤΕΣ
Το ξέρετε ότι υπάρχουν περίπου 5000 ποικιλίες αυτού του αγαπημένου
μας λαχανικού; Ναι, η πατάτα ανήκει στα λεγόμενα "αμυλώδη λαχανικά".
Πρωτοκαλλιεργήθηκαν στο Περού μετά το 3.000 π.Χ., εισήχθησαν στην Ευρώπη το 16ο αιώνα στον Ελλαδικό χώρο (Κέρκυρα) το 1.800 και τώρα για πολλούς απο εμάς αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής μας διατροφής.
Εκτός από υδαντάνθρακες, οι πατάτες περιέχουν βιταμίνη C, βιταμίνη Β, μαγνήσιο και ποτάσιο. Η φλούδα περιέχει φυτικές ίνες οπότε μη σπεύδετε να τις ξεφλουδίσετε για να τις μαγειρέψετε! Για να διευκολυνθείτε στον καθαρισμό της φλούδας, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μία σκληρή βούρτσα και να τρίψετε την πατάτα ώστε να φύγει το χώμα κάτω από κρύο νερό.
Στα σούπερ μάρκετ και στις λαϊκές αγορές θα βρείτε δύο ειδών πατάτες: τις κηρώδεις και τις αλευρώδεις. Οι μεν είναι ιδανικές αν πρόκειται να τις βράσετε ενώ οι αλευρώδεις ενδείκνυνται για ψήσιμο.
Πρωτοκαλλιεργήθηκαν στο Περού μετά το 3.000 π.Χ., εισήχθησαν στην Ευρώπη το 16ο αιώνα στον Ελλαδικό χώρο (Κέρκυρα) το 1.800 και τώρα για πολλούς απο εμάς αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής μας διατροφής.
Εκτός από υδαντάνθρακες, οι πατάτες περιέχουν βιταμίνη C, βιταμίνη Β, μαγνήσιο και ποτάσιο. Η φλούδα περιέχει φυτικές ίνες οπότε μη σπεύδετε να τις ξεφλουδίσετε για να τις μαγειρέψετε! Για να διευκολυνθείτε στον καθαρισμό της φλούδας, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μία σκληρή βούρτσα και να τρίψετε την πατάτα ώστε να φύγει το χώμα κάτω από κρύο νερό.
Στα σούπερ μάρκετ και στις λαϊκές αγορές θα βρείτε δύο ειδών πατάτες: τις κηρώδεις και τις αλευρώδεις. Οι μεν είναι ιδανικές αν πρόκειται να τις βράσετε ενώ οι αλευρώδεις ενδείκνυνται για ψήσιμο.
ΤΣΑΚΩΝΙΚΕΣ ΜΕΛΙΤΖΑΝΕΣ
Είναι η μόνη που έχει γλυκιά γεύση λόγω του μικροκλίματος της περιοχής και της ορθολογικής χρήσης γεωργικών φαρμάκων στο Λεωνίδιο όπου παράγεται. Μάλιστα είναι το χαρακτηριστικότερο προϊόν του. Θεωρείται περίφημη και βρίσκεται ανάμεσα στα 317 ευρωπαϊκά προϊόντα με προστατευόμενη ονομασία προελεύσεως.
Το Λεωνίδιο είναι χαρακτηρισμένος παραδοσιακός οικισμός και χαρακτηριστικό παράδειγμα της τσακώνικης αρχιτεκτονικής με ιστορικά διατηρητέα μνημεία, αρχοντικά και πύργους που έχουν κτιστεί πριν από το 1800 και νεοκλασικά των μέσων του 19ου αιώνα.
Σας προτείνουμε να φτιάξετε μία συνταγή με τσακώνικη μελιτζάνα και κάθε χρόνο, κάπου μεταξύ Μαΐου και Αυγούστου, να κάνετε μία βόλτα στο Φεστιβάλ Τσακωνιάς του Λεωνιδίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου