ΚΑΦΕΣ....(NTR)

Ο καφές, ο βασιλιάς όλων των ροφημάτων

έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας

συνοδεύει πολλές από τις δραστηριότητές μας

κοινωνικές και μη... 

Πρωινό καφεδάκι...

Απαραίτητο ρόφημα για να ξεκινήσει η μέρα μας.
Μία προσωπική απόλαυση!
Λίγοι είναι οι τυχεροί αυτής της ζωής
που μπορούν να το απολαύσουν με την ησυχία τους
φυλλομετρώντας την εφημερίδα τους,
πολύ δε περισσότερο με τη συνοδεία
κάποιου πρωινού εδέσματος,
κουλουράκια, μπισκοτάκια, κέικ...

Ο πρωινός καφές ποτέ δεν μένει ένας.
Είτε γιατί δεν έχουμε πολύ δουλειά
και το ρίχνουμε στους καφέδες για να περάσει η μέρα,
είτε για τον ακριβώς αντίθετο λόγο.
Το αποτέλεσμα πάντως είναι το ίδιο.
Μέχρι το μεσημέρι ο αριθμός των καφέδων
μπορεί να φτάσει άνετα τους πέντε!
Έχουμε όμως και την επιλογή του είδους.
Ξεκίνημα της μέρας με ένα διπλό τούρκικο,
στη συνέχεια ένα γαλλικό,
μετά ένα φραπεδάκι, ή φρέντο, ή νες…
Και η μέρα μπορεί να συνεχιστεί στο ίδιο μοτίβο.

Θα πάμε επίσκεψη ή μια βόλτα στα μαγαζιά;
θα συναντήσουμε μια φίλη ή ένα φίλο;
Η καθιερωμένη πλέον φράση είναι
"τι λες για ένα καφεδάκι";
Και ας έχουμε την εναλλακτική λύση
του τσαγιού ή της σοκολάτας.
Οι περισσότεροι από μας θα επιλέξουμε τον καφέ.
Ίσως γιατί τελικά είναι συνυφασμένος
με την κοινωνική πλευρά των ανθρώπινων σχέσεων.
Με την ευκαιρία μιας πρόσκλησης για καφέ
θα περάσουμε αρκετές ώρες συζήτησης με ένα φίλο.

Ο καφές υπήρξε το κυριότερο τρατάρισμα
στις απογευματινές επισκέψεις της παλιάς Αθήνας
με τη συνοδεία πάντα του γλυκού του κουταλιού.
Και αν το σκεφτούμε καλύτερα, συνεχίζει να είναι.
Χωρίς ίσως τη συνοδεία του συγκεκριμένου γλυκού.
Στις δύσκολες στιγμές πάλι ο καφές,
πικρός αυτή τη φορά
για το κλείσιμο μιας πένθιμης τελετής...

Έτσι απλά λοιπόν ο καφές είναι μέσα στη ζωή μας! 
Ο δικος μου ο καφες  ειναι ο <<fredoccino>> {δειτε τη συνταγη}.