ΚΡΑΣΙ ΚΟΚΚΙΝΟ…η …ΑΣΠΡΟ
Μέχρι πριν λίγα χρόνια γνωρίζαμε ότι η επιλογή του κρασιού, άσπρο ή κόκκινο, που θα συνόδευε τα γεύματά μας ήταν συνάρτηση του είδους του κύριου γεύματος (κρέας ψάρι), θα μπορούσε να είναι συνάρτηση της εποχής, της περιοχής ή της επιθυμίας μας.
Τώρα πια με τη γνώση που μας μεταφέρουν διάφοροι ερευνητές αποδεικνύεται ότι πρέπει να είναι αποτέλεσμα γνώσεως χημείας.
Αυτό προέκυψε από την παρατήρηση ότι οι καταναλωτές οινοπνεύματος έχουν μικρότερη θνησιμότητα από καρδιαγγειακά νοσήματα έναντι των μη καταναλωτών, κάτι που ενισχύθηκε περισσότερο με το φαινόμενο του <<γαλλικού παραδόξου>> όπου οι Γάλλοι με τρόπο ζωής (υψηλή κατανάλωση λιπαρών , κάπνισμα, λιγότερη σωματική άσκηση )που προδιαθέτει σε καρδιαγγειακά νοσήματα έχουν το 1/3 της θνησιμότητας από καρδιαγγειακά νοσήματα έναντι των Άγγλων.
Αυτό αποδόθηκε μερικώς στη δράση του οινοπνεύματος να αυξάνει την HDLοληστερίνη και να αναστέλλει τη συγκόλληση των αιμοπεταλίων και έμμεσα την πήξη του αίματος με ποιο μηχανισμό όμως;
Τελευταία πειραματικά δεδομένα το αποδίδουν στη μεγάλη περιεκτικότητα (20πλάσια ) σε φαινολικά παράγωγα και κυρίως τα φλαβινοειδή (πολυφαινόλες), που έχει το κόκκινο κρασί και ιδιαίτερα η φλούδα των κόκκινων σταφυλιών, έναντι του άσπρου, τη μόνη σταθερή διαφορά τους. Τα φλαβινοειδή αυτά πειραματικά
- έχουν πιο ισχυρή αντιοξειδωτική δράση έναντι της βιταμίνης Ε στην προστασία της LDL χοληστερίνης από την οξείδωση και
- ενισχύουν την ενδοθηλιακή παραγωγή νιτρικού οξειδίου που προκαλεί ηρεμία στους μύες και θεωρείτε βασικός μηχανισμός άμυνας στην αθηρωμάτωση.
Αναφέρεται ότι η προσθήκη δύο ποτηριών κόκκινου κρασιού την ημέρα αύξησε την περιεκτικότητα του σιτηρεσίου σε φλαβινοειδή κατά 40% (υπενθυμίζουμε 2 ποτηράκια).
Επίσης αναφέρεται ότι μετρήθηκε η αντιοξειδωτική δράση στον ορό του αίματος ανθρώπου, της βιταμίνης C (100mg) και του κόκκινου (300ml) και άσπρου (300ml)
κρασιού μέχρι 2 ώρες μετά τη λήψη τους. Αποδείχτηκε σημαντική αύξηση της αντιοξειδωτικής δράσης μεταξύ πρώτης και δεύτερης ώρας στον ίδιο βαθμό για το κόκκινο κρασί και τη βιταμίνηC αλλά όχι για το άσπρο κρασί. Επίσης η αντιοξειδωτική δράση του κόκκινου κρασιού αποδείχτηκε σημαντικά μεγαλύτερη αυτής του άσπρου κρασιού και του χυμού του μήλου, του πορτοκαλιού και του σταφυλιού.Πλούσια σε φλαβινοειδή είναι τα φρούτα και τα λαχανικά, εδώ όμως φαίνεται πως η βιοδιαθεσιμότητα των φλαβινοειδών αυτών δεν είναι μεγάλη γιατί 1)υπάρχουν σε μορφές που δεν πέπτονται εύκολα και 2) δεν είναι πολύ υδατοδιαλυτά, που εμποδίζει την απορρόφησή τους. Σε αντίθεση αυτά του κόκκινου κρασιού κατά την αλκοολική ζύμωση διασπώνται ώστε να απορροφώνται εύκολα, ενώ η παρουσία αλκοόλης κατά 10% στο κρασί τα συντηρεί διαρκώς στις φιάλες.
Κατά τους ερευνητές σε πείραμα που έγινε σε κουνέλια τρεφόμενα με δίαιτα πλούσια σε χοληστερίνη επί 3μηνο έδιναν ίδιες δόσεις νερού ,μπύρας, ουίσκι κόκκινου και άσπρου κρασιού και στη συνέχεια παρατήρησαν τις αθηρωματικές βλάβες της αορτής και των μεγάλων αγγείων. Με έκπληξη διαπίστωσαν ότι τη μεγαλύτερη ελάττωση σε συχνότητα αθηρωματικών βλαβών (83%) είχε το κόκκινο κρασί.
Η κατανάλωση βέβαια ποσότητας κρασιού θα μπορούσε να έχει επίπτωση στο ισοζύγιο διαβητικών και στον έλεγχο υπερτριγλυκεριδαιμίας αλλά κάτι τέτοιο φαίνεται να μη συμβαίνει.
Σύμφωνα με άλλη μελέτη ερευνητών η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature, στο κόκκινο κρασί υπάρχει μία ουσία που επιμηκύνει τη ζωή μονοκύτταρων μυκήτων έως και κατά 80%.
Το μόριο, που ανήκει στην κατηγορία των πολυφαινολών, είναι πιθανόν να έχει παρόμοια δράση στον άνθρωπο και να χρησιμοποιηθεί στο μέλλον για τηνεπιβράδυνση των βλαβών που σχετίζονται με το γήρας.
Κόκκινο κρασί λοιπόν ή άσπρο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου