ΤΣΑΙ.....(NTR)

Το τσάϊ, είτε θερμαντικό, είτε δροσιστικό,

τονωτικό, είτε ακόμα και θεραπευτικό,

μεταφέρει συμβολισμούς μιας μακρυνής κουλτούρας

για να γίνει το αγαπημένο ρόφημα

εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη...

"ΘΑ ΘΕΛΑΤΕ ΛΙΓΟ ΓΑΛΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ ΣΑΣ;"

Η γνωστή ατάκα, 

από το περίφημο τεύχος του Αστερίξ "Ο Αστερίξ και οι Βρετανοί",
όπου προβάλλεται η γνωστότερη συνήθεια των Βρετανών το τσάι ,
με τρόπο γλαφυρό και κωμικό ταυτόχρονα….
Και να ήταν μόνο οι Βρετανοί που έχουν αυτή τη γλυκιά "ιδιοτροπία"!

ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ΕΝΑ ΒΟΤΑΝΟ...

Οι απαρχές της χρήσης του τσαγιού ως ροφήματος παραμένουν άγνωστες.
Σύμφωνα με έναν κινεζικό μύθο, το ρόφημα του τσαγιού είναι γνωστό
στην Κίνα από την εποχή της βασιλείας του μυθικού αυτοκράτορα Σεν Νουνγκ, γύρω στο 2737 π.Χ.
Η πρώτη αναφορά, ωστόσο, την οποία οι ερευνητές θεωρούν έγκυρη,
βρίσκεται στο Ερ Για, ένα αρχαίο κινεζικό λεξικό που χρονολογείται από το 350 π.Χ.
Πιστεύεται ότι η καλλιέργειά του άρχισε στην κινεζική επαρχία Σετσουάν και βαθμιαία επεκτάθηκε.

Κατά την τελευταία δεκαετία του 6ου αιώνα μ.Χ. η καλλιέργεια του τσαγιού πέρασε στην Ιαπωνία.
Αρχικά ήταν το ποτό τον βουδιστών μοναχών Ζεν,
στη συνέχεια όμως και κυρίως κατά το 13ο αιώνα, η χρήση του επεκτάθηκε και έγινε πολύ δημοφιλές.
Το 1684 η ιαπωνική ποικιλία τσαγιού πέρασε στην Ιάβα.
Το τσάι αναφέρεται για πρώτη φορά στην ευρωπαϊκή βιβλιογραφία το 1559 ως τσάι της Κίνας. Πάντως από το 1600 έως το 1858 η Αγγλική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών
δημιούργησε το μεγαλύτερο μονοπώλιο τσαγιού και έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην εκλαΐκευση του αφεψήματος.
Η χρήση του τσαγιού ως απογευματινού ροφήματος και ως εθίμου εδραιώθηκε στην Ολλανδία
από τα μέσα του 17ου αιώνα και από εκεί πέρασε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Στην Αγγλία η παράδοση του απογευματινού τσαγιού με τη συνοδεία γλυκών,
και όχι μόνο, εδεσμάτων άρχισε γύρω στο 1840 από τη Δούκισσα του Μπέντφορντ.

Οι διάφοροι τύποι τσαγιού ταξινομούνται ανάλογα με τη χώρα προέλευσής του
αλλά και σύμφωνα με τη διαδικασία επεξεργασίας του.
Έτσι έχουμε το τσάι της Κίνας ή της Κεϋλάνης αλλά και το πράσινο ή το μαύρο τσάι ή τέλος το τσάι ουλόνγκ. 

Το τσάι εντάσσεται στην κοινωνική ζωή λαών,
όπως οι Ιάπωνες και οι Κινέζοι, και μάλιστα με ισχυρούς συμβολισμούς.
Έχει γίνει μέρος της ζωής τους και της κουλτούρας τους.
Στην Ευρώπη πέρασε και αγαπήθηκε όσο κανένα άλλο ρόφημα
. Συνδυάστηκε με την απογευματινή ανάπαυλα και ιδιαίτερα στην Αγγλία το έχουν αναγάγει σε τέχνη.
Η ώρα του απογευματινού τσαγιού είναι πραγματικά ιερή.
Αχνιστό τσάι σε διάφορες γεύσεις, αλλά κυρίως μαύρο τσάι
με γάλα ή λεμόνι πάντα με τη συνοδεία κέικ, κουλουριών και ένα σωρό άλλων γλυκισμάτων.

Μια πραγματική απόλαυση για τη γεύση αλλά και την όραση.
Το τσάι αγαπήθηκε πολύ και από τους κατοίκους της Ρωσίας,
που εκτίμησαν τις θερμαντικές του ιδιότητες,
με αποτέλεσμα να γίνει αναπόσπαστο μέρος της ζωής τους. 

Στην Ελλάδα δεν υπάρχει συγκεκριμένη ώρα για το σερβίρισμα του τσαγιού.
Πολλοί το προτιμούν ως πρωινό ρόφημα αντί του καφέ,
άλλοι πάλι ως τονωτικό σε διαφορετικές στιγμές της ημέρας και ιδιαίτερα το χειμώνα.
Βέβαια πρέπει να πούμε πως η ελληνική φύση
μας χάρισε το τσάι του βουνού που μπορεί να είναι το ίδιο τονωτικό με το μαύρο τσάι,
αλλά η ιδιομορφία της γεύσης του το έχει κάνει πάρα πολύ αγαπητό στο λαό μας.